Yaşamak-1

17 yaşında geçirdiği bir havuz kazası, tam 30 yıldır onu tekerlekli sandalyeye mahkum etmişti

ne yazık ki...

​

Boyun omuriliğindeki kırıklarla başlayan bu uzun yolculuk, beni ve biriktirmiş olduğum bütün tecrübemi karşı karşıya getirdi Şubat ayının 14'ünde. Kendisiyle konuşurken, kelimelerimi özenle seçmeye çalışıyordum.

Vereceğim her söz, karşımda oturan bu güzel insan için çok anlamlı olmalıydı.

Hayal kırıklığı, başarısızlık veya olumsuzluk yaşanmayacağını çok iyi bilmeme rağmen;

ne kadar zamanda nasıl bir gelişme yaşanacağına dair  vaatle ilgiliydi tediginliğim aslında. 

Bunu da bize zaman gösterecekti.

​​

"Bedenimin ne kadar ağır olduğunu, şu an nasıl hafiflediğini hissettiğimde çok daha iyi anladım."

Mayıs ayının ilk haftası, yaklaşık iki buçuk aylık bir çalışma sonucunda duyduğum bu cümle,

herşeyin özetiydi sanırım.

​

Öğrencimin artık ayağa rahatlıkla kalkıp, dengeli birbiçimde adım atmaya başlamasından dolayı

anlatılamayacak kadar çok mutluyum. Henüz çok az zaman geçmiş olmasına rağmen yaşadıklarımız,

bundan sonrası için en kıymetli hediye ikimize de...

​

(14.02.2017)

​